ในหลายครั้งที่ผู้วิจัยมือใหม่รู้สึกท้อแท้หมดกําลังใจ เพราะว่าเพียงเริ่มต้นก็มีอุปสรรค ไม่เข้าใจในเนื้อหาที่ต้องทำงานวิจัยในแต่ละบท ไม่เข้าใจในเนื้อหาที่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำ หรือไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นดำเนินการทําวิจัยอย่างไร 

ซึ่งจากนี้จะเป็นเทคนิคที่นิยมใช้สำหรับทำงานวิจัยให้สำเร็จได้โดยง่าย ที่ใครๆ ก็สามารถทำได้

1. ต้องดูว่าอยากแก้ไขปัญหาอะไร

ก่อนที่ท่านจะทำการศึกษาวิจัยเรื่องอะไรนั้น ท่านต้องเข้าใจคอนเซ็ปของงานวิจัยของท่านก่อนว่า ต้องการจะแก้ไขปัญหาเรื่องอะไร ตัวอย่างที่ได้รับความนิยมคือพฤติกรรมของผู้บริโภค หรือพฤติกรรมของมนุษย์ ซึ่งส่วนใหญ่จะมีแนวคิดทฤษฎีที่เกี่ยวข้องรองรับอย่างเพียงพออยู่แล้ว

“ปัญหาส่วนใหญ่ในสังคมหรือในเศรษฐกิจ ทุกอย่างนั้นเกิดจากมนุษย์ทำให้เกิดขึ้น” 

ดังนั้นสิ่งที่เป็นปัญหาจริงๆ จึงจำเป็นที่จะต้องศึกษาหรือทำความเข้าใจเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้บริโภคหรือพฤติกรรมของมนุษย์ หากท่านสามารถเข้าใจปัญหาที่แท้จริงแล้ว จะทำให้ท่านทราบว่าปัญหาที่ท่านจำเป็นต้องแก้ไขนั้นจะต้องโฟกัสไปที่ใด และควรจะใช้เครื่องมือ วิธีการ เนื้อหา แนวคิด ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องอะไรบ้างเพื่อนำมาแก้ไขปัญหาดังกล่าว

2. ใครมีปัญหานี้บ้าง

หลังจากที่ท่านทราบว่าปัญหาที่เกิดขึ้นคืออะไร อย่างไรแล้ว ควรจะโฟกัสต่อว่าในปัจจุบันปัญหานี้เกิดขึ้นกับใครบ้าง โดยเฉพาะองค์กร หรือมนุษย์ หรือกลุ่มคณะบุคคลที่ได้รับผลกระทบจากปัญหานี้ ซึ่งจะทำให้ท่านทราบว่ากลุ่มตัวอย่างที่ท่านจำเป็นจะต้องเข้าไปทำการศึกษา หรือกลุ่มผู้มีส่วนเกี่ยวข้องนั้นคือใครบ้าง เพื่อที่จะนำมากำหนดเป็นขอบเขตสำหรับทำการศึกษาวิจัยต่อไป

การที่รู้ว่าผลกระทบที่เกิดขึ้นนี้ส่งผลกระทบต่อฝ่ายไหน อย่างไรบ้าง จะทำให้ท่านทราบว่าควรจะกำหนดงานวิจัยของท่านนั้นเป็นเชิงปริมาณหรือเชิงคุณภาพ

งานวิจัยเชิงปริมาณนิยมสำหรับกลุ่มตัวอย่างที่ได้รับผลกระทบเพียงกลุ่มเดียว เช่น กลุ่มผู้บริโภคที่ได้รับผลกระทบจากคุณภาพการของสินค้าหรือการให้บริการ แต่หากว่าปัญหาดังกล่าวส่งผลเสียหรือส่งผลกระทบต่อบุคคล คณะบุคคล หรือกลุ่มองค์กรหลายกลุ่ม จำเป็นที่จะต้องใช้ในการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพเข้ามาประยุกต์ใช้ในการวิจัย

3. ต้องทำอย่างไร

เมื่อรู้ว่าปัญหาคืออะไร กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบนั้นคือใคร จะทำให้ท่านทราบว่ากระบวนการแก้ไขปัญหาดังกล่าวจะต้องกำหนดแนวทางในการแก้ไขอย่างไร เพื่อนำเสนอได้ตอบโจทย์กับปัญหา และตอบสนองกับความต้องการของทุกฝ่ายได้

โดยเฉพาะการวิจัยเชิงปริมาณที่เป็นการสัมภาษณ์จากกลุ่มผู้มีส่วนเกี่ยวข้องที่จะให้ข้อเสนอแนะในการที่จะแก้ไขปัญหาของการวิจัยดังกล่าวจากมุมมองของตนเอง ซึ่งจะทำให้ท่านนำหลากหลายมุมมองที่ได้รับมาบูรณาการเพื่อเสนอเป็นแนวทางการแก้ไขปัญหาดังกล่าวอย่างไรบ้าง จะทำให้ท่านนำเสนอผลของการวิจัยได้ตอบสนองกับแต่ละกลุ่มได้อย่างเหมาะสมและชัดเจนมากยิ่งขึ้น

 4. ใครได้รับประโยชน์

หลังจากที่ท่านรู้ว่าปัญหาคืออะไร ส่งผลกระทบต่อใครบ้าง และควรใช้วิธีการอย่างไร ท่านจะทราบว่าหลังจากที่ปัญหาได้รับการแก้ไขแล้วใครจะได้รับประโยชน์บ้าง ซึ่งสิ่งที่สามารถนำไปพัฒนาต่อยอดจากวิธีการแก้ไขปัญหาจากผลลัพธ์ของการวิจัยครั้งนี้ จะถือเป็นสิ่งที่ต่อยอดให้กับวงการวิชาการเป็นอย่างมาก

เนื่องจากการพัฒนาต่อยอดหรือบูรณาการจากเทคนิคผลการวิจัยที่ท่านทำการศึกษาวิจัยไปเรียบร้อยแล้วนั้นจะสามารถต่อยอดพัฒนาแก้ไขในองค์กรอื่นๆ หรือพื้นที่อื่นๆ ได้ โดยเฉพาะกลุ่มที่ได้รับปัญหาที่ใกล้เคียงหรือสอดคล้องกับปัญหาที่ท่านทำการศึกษาวิจัย

ดังนั้นหากท่านสามารถรู้ว่าปัญหาของการทำวิจัยของท่านนั้นคืออะไร มีวิธีการแก้ไขอย่างไร มีผลกระทบต่อใคร และใครจะได้รับประโยชน์บ้าง จะทำให้ท่านรู้ว่าควรจะกำหนดรูปแบบของการวิจัยอย่างไร เพื่อให้เหมาะสมกับการศึกษาทำงานวิจัยของท่าน และสามารถทำให้งานวิจัยนั้นสำเร็จลุล่วงไปได้โดยดี

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

กรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์หรืองานวิจัย มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการมองภาพรวมของวิทยานิพนธ์ชิ้นนั้นๆ เป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะในงานวิทยานิพนธ์ที่เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพและงานวิจัยเชิงปริมาณนั้น จะมีกรอบแนวคิดของวิทยานิพนธ์ที่แตกต่างกัน

ซึ่งรายละเอียดในการเริ่มต้นควรจะเป็นรูปแบบไหน อย่างไร นั้นสามารถศึกษาได้จากหัวข้อดังต่อไปนี้

1. ทำความรู้จักของประเภทงานวิจัย

ท่านต้องทำความรู้จักประเภทของงานวิทยานิพนธ์ที่ตนเองศึกษาวิจัยอยู่ ซึ่งงานวิทยานิพนธ์แต่ละเล่มนั้นจะมีการกำหนดกรอบแนวคิดในการศึกษาวิจัยที่แตกต่างกัน 

โดยงานวิทยานิพนธ์ที่เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณจะมีความสำคัญมากในการที่จะทำความเข้าใจตัวแปรต้นและตัวแปรตามที่ใช้ในการศึกษาวิจัย เนื่องจากส่วนใหญ่จะนิยมใช้ตัวแปรต้นที่ส่งผลต่อตัวแปรตาม และกำหนดวัตถุประสงค์หรือสมมติฐานการวิจัยที่สอดคล้องกับกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์

แต่สำหรับวิทยานิพนธ์ที่เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ จะมีรูปแบบของการกำหนดที่เป็นลำดับขั้นตอนหรือลำดับจากบนลงล่าง มีความแตกต่างจากกรอบแนวคิดการวิจัยที่เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ ดังนั้นการทำการศึกษาเกี่ยวกับประเภทของงานวิทยานิพนธ์จึงถือว่าเป็นสิ่งสำคัญเริ่มต้นของการกำหนดกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์

2. รู้จักตัวแปรต้นและตัวแปรตามหรือขอบเขตที่เกี่ยวข้อง

หลังจากที่ทำความเข้าใจกับประเภทของงานวิทยานิพนธ์ที่ทำการศึกษาแล้ว จะทำให้ทราบว่ากรอบแนวคิดของงานวิทยานิพนธ์ที่จะกำหนดนั้นว่าควรจะเป็นรูปแบบใด

ถ้าเป็นงานวิจัยเชิงปริมาณก็จะเป็นรูปแบบของตัวแปรต้นที่ส่งผลต่อตัวแปรตามซึ่งเป็นที่นิยม หรืออาจจะเป็นรูปแบบของการอ้างอิงแนวคิดหรือทฤษฎีที่เกี่ยวข้องมาประยุกต์ใช้เป็นกรอบแนวคิด ซึ่งจะเพิ่มความน่าสนใจและความน่าเชื่อถือให้กับกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์ของท่านได้

แต่ทว่าสำหรับงานวิจัยเชิงคุณภาพ มีรูปแบบการกำหนดกรอบแนวคิดให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ โดยกำหนดวัตถุประสงค์ให้เชื่อมโยงเป็นลำดับขั้นตามที่จั้งไว้ในกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์ และให้สะท้อนถึงวัตถุประสงค์รวมถึงผลลัพธ์ของงานวิทยานิพนธ์ของท่าน

3. ศึกษางานวิทยานิพนธ์ที่เกี่ยวข้องเล่มอื่นๆ

หากผู้วิจัยมือใหม่แต่ละท่านยังไม่รู้ว่าจะกำหนดกรอบแนวคิดอย่างไร หรือจะเลือกรูปแบบกรอบแนวคิดเป็นรูปแบบใด การศึกษาจากงานวิจัยที่เกี่ยวข้องเล่มอื่นๆ นั้นก็เป็นสิ่งที่สำคัญที่จะทำให้ท่านทราบแนวทางในการที่จะออกแบบกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์เบื้องต้นได้ดี

ก่อนที่จะนำแบบร่างดังกล่าวนั้นไปเสนอกับอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัย เพื่อขอคำแนะนำหรือความคิดเห็นมาปรับปรุงกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์ที่เป็นแบบร่างดังกล่าวเพื่อให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้นต่อไป

ท่านสามารถเรียนรู้เทคนิคที่กล่าวไปทั้งหมดข้างต้น และประยุกต์ใช้ในการนำไปกำหนดกรอบแนวคิดวิทยานิพนธ์ เพื่อให้งานวิจัยของท่านนั้นสำเร็จลุล่วงไปได้โดยดีในที่สุดโดยง่ายดาย

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

หลายท่านที่เป็นนักศึกษาหรือผู้วิจัยในระดับปริญญาเอกนั้น จะมีคำถามเกี่ยวกับการทำดุษฎีนิพนธ์ว่ามีขั้นตอนอย่างไรให้จบง่ายที่สุด เพราะการที่จะแสดงผลของความรู้ ความสามารถในการที่จะเป็นดุษฎีบัณฑิตได้นั้น จำเป็นที่จะต้องมีการต่อยอดหรือสร้างองค์ความรู้ใหม่ที่สะท้อนออกมาจากการทำดุษฎีนิพนธ์

ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่าตัวเล่มดุษฎีนิพนธ์นั้นเป็นสิ่งที่จะสะท้อนถึงองค์ความรู้ของผู้วิจัย ซึ่งจำเป็นที่จะต้องต่อยอดความรู้ในสาขาวิชาที่ตนเองเชี่ยวชาญ ซึ่งสิ่งที่จะทำให้ดุษฎีนิพนธ์ของท่านนั้นกลายเป็นเรื่องง่าย มีดังต่อไปนี้

1. คิดถึงรูปแบบของการวิจัยก่อน

หลายครั้งที่ผู้วิจัยมักจะคิดว่าควรจะศึกษาประเด็นไหน อย่างไรก่อนในการทำดุษฎีนิพนธ์ แต่สิ่งที่อยากจะแนะนำคือ ควรจะนึกถึงรูปแบบของการวิจัยก่อน เพราะว่ารูปแบบของการวิจัยเป็นสิ่งที่จะสะท้อนว่าผู้วิจัยนั้นถนัดรูปแบบไหน อย่างไร และรูปแบบการวิจัยที่ถนัดจะสามารถสะท้อนความสามารถของผู้วิจัยได้อย่างเต็มประสิทธิภาพมากกว่า

ในการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ เช่น การทำงานวิจัยแบบเชิงปริมาณที่มีประสิทธิภาพ อาจจะได้ประโยชน์จากการวิจัยที่มีการต่อยอดองค์ความรู้ หรือสะท้อนองค์ความรู้ของผู้วิจัยได้มากกว่าทำสิ่งที่ไม่ถนัดในรูปแบบการวิจัยที่ไม่เชี่ยวชาญ ดังนั้นการคิดถึงรูปแบบของการวิจัยในการทำดุษฎีนิพนธ์ก่อนนั้นถือเป็นสิ่งสำคัญที่ควรตระหนักถึงก่อนปัญหาของการวิจัย

2. คิดถึงกลุ่มตัวอย่างที่จะทำการศึกษา

กว่าจะมาถึงการทำดุษฎีนิพนธ์นั้นท่านต้องผ่านการทำวิจัยมาแล้วไม่ต่ำกว่า 2 เล่มจากการศึกษาในระดับปริญญาตรี และระดับปริญญาโท เพียงแต่ว่าหลายท่านอาจจะไม่ทันได้คิดว่ากลุ่มตัวอย่างในปัจจุบันนั้นมีความเปลี่ยนแปลงไปจากในอดีต 

เนื่องจากว่าปัจจุบันนั้นมีเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการเข้าถึงกลุ่มตัวอย่างที่หลากหลาย และกลุ่มตัวอย่างที่เป็นแบบ niche หรือที่เป็นกลุ่มตลาดจำเพาะนั้นสามารถที่จะให้ข้อมูลที่อาจจะแตกต่างจากผลการวิจัยที่มีอยู่แล้วในอดีต ซึ่งมีความเฉพาะเจาะจงที่แตกต่างจากกลุ่ม mass ที่เป็นกลุ่มมวลชนระดับใหญ่ได้

การศึกษากับกลุ่มตัวอย่างที่มีความเฉพาะเจาะจงจะทำให้ท่านเข้าใจถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปจากอดีตถึงในปัจจุบันได้ ดังนั้นอาจจะกล่าวได้ว่าการทำดุษฎีนิพนธ์นั้นควรจะนึกถึงกลุ่มตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจง และต้องคำนึงถึงเรื่องของการใช้เครื่องมือหรือช่องทางที่จะเข้าถึงกลุ่มตัวอย่างนั้นเช่นกัน

3 คิดถึงอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยด้วย

ในการทำดุษฎีนิพนธ์นั้นหลายท่านอาจจะมีปัญหาในการปรึกษางานกับอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัย เนื่องจากอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยในระดับดุษฎีนิพนธ์นั้นส่วนใหญ่แล้วจะไม่ค่อยมีเวลาในการที่จะให้คำปรึกษา เพราะว่าด้วยประสบการณ์และวัยวุฒิส่วนใหญ่แล้วจะมีภาระงานที่มากกว่าอาจารย์ท่านอื่นๆ ในสาขาวิชา และอาจารย์ที่ปรึกษาในระดับดุษฎีบัณฑิตนั้นจำเป็นจะต้องมีวัยวุฒิและประสบการณ์ที่สูงมากที่สุดในสาขาวิชา เพื่อที่จะสามารถให้คำแนะนำการวิจัยดุษฎีนิพนธ์ของท่านได้

ดังนั้นอาจจะกล่าวได้ว่าภาระงานของอาจารย์ที่ปรึกษาของนักศึกษาระดับดุษฎีนิพนธ์นั้นเป็นสิ่งที่จะทำให้เกิดอุปสรรคในการประสานงานได้ วิธีการแก้ไขคือ หากท่านได้รับการแต่งตั้งอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยที่ชัดเจนจากทางสาขาแล้ว การเข้าพบเพื่อวางแผนการทำงานร่วมกันถือเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะต้องดำเนินการตั้งแต่ต้น เพราะจะทำให้อาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยของท่านรู้ว่าควรจะวางแผนภาระงานของตนเองอย่างไรเพื่อที่จะมีเวลาให้คำปรึกษากับเล่มดุษฎีนิพนธ์ของท่าน

วิธีการที่ถูกต้องและมีประสิทธิภาพที่สุดคือ การคำนึงถึงรูปแบบของการวิจัยและกลุ่มตัวอย่างที่จะทำการศึกษา หลังจากนั้นท่านควรที่จะเข้าพบและขอความร่วมมือในการวางแผนการทำงานร่วมกันกับอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยของท่าน เพื่อที่จะทำให้ดุษฎีนิพนธ์นั้นเป็นไปตามแผนงานที่ท่านได้กำหนดไว้ร่วมกัน และสามารถประสานงานกันได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

ในการทำงานวิจัยแต่ละครั้ง ผู้วิจัยมือใหม่หลายท่านมักจะคิดหาทางลัดที่เร็วที่สุดเพื่อทำให้งานวิจัยสำเร็จโดยเร็ว แต่บางครั้งทางลัดดังกล่าวนั้นคือสิ่งที่ห้ามทำโดยเด็ดขาด ซึ่งมี 4 ข้อดังต่อไปนี้

1. ห้ามลอกงานวิจัยเล่มอื่น

ผู้วิจัยมือใหม่หลายท่านคิดว่างานวิจัยเล่มนี้ควรจะใกล้เคียงกับเรื่องนี้ ดังนั้นจึงคิดว่าจะหยิบเนื้อหาคัดลอกจากงานวิจัยเล่มนี้มาเป็นของตนเองได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่สามารถทำได้ 

เพราะปัจจุบันมีการใช้โปรแกรมตรวจสอบการคัดลอกของเนื้อหา เพื่อนำจะมาตรวจสอบความซ้ำซ้อนของเนื้อหาที่ท่านใช้ในงานวิจัย ดังนั้นหากท่านลอกงานวิจัยเล่มอื่นมา ท่านก็จะไม่สามารถผ่านเกณฑ์การคัดลอกที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้ได้เลย

การที่ท่านลอกงานวิจัยเล่มอื่นจึงเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในปัจจุบัน เพราะว่าปัจจุบันโปรแกรมตรวจสอบการคัดลอกของเนื้อหาได้รับการพัฒนาให้ดีขึ้น โดยการเชื่อมโยงกับฐานข้อมูลของมหาวิทยาลัยทั่วประเทศอีกและยังมีการเชื่อมโยงในระดับนานาชาติ ดังนั้นท่านจึงควรเขียนเป็นสำนวนงานวิจัยของตัวท่านเองจะเป็นการดีที่สุด

2. ห้ามสืบค้นจากแหล่งวิจัยจากเพียงสถาบันเดียว

เนื่องจากงานวิจัยนั้นจำเป็นต้องใช้การบูรณาการจากเนื้อหางานวิชาการที่มาจากหลายแหล่งอ้างอิง การที่ท่านสืบค้นข้อมูลจากแหล่งอ้างอิงเพียงแหล่งเดียว จะทำให้บรรณานุกรมหรือแหล่งอ้างอิงของท่านมีเพียงแค่มหาวิทยาลัยเดียว ซึ่งนั่นจะสะท้อนถึงการขาดทักษะในการสืบค้นข้อมูลของตัวท่านเอง

การจะเป็นผู้วิจัยที่ดีจะต้องมีการสำรวจ สืบค้นข้อมูลที่หลากหลาย สามารถต่อยอดประเด็นและบูรณาการข้อมูลมาเป็นเนื้อหาในสาขาวิชาที่ตนเองถนัดได้ ดังนั้นการค้นคว้าข้อมูลจากแหล่งอ้างอิงที่หลากหลายจึงเป็นสิ่งจำเป็นในการบูรณาการข้อมูล เพื่อจัดทำเป็นข้อมูลงานวิจัยของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

3. ห้ามใช้แต่งานวิจัยภายในประเทศ

เนื่องจากท่านไม่เก่งภาษาอังกฤษ หรือเนื่องจากท่านสามารถสืบค้นได้ง่าย เลยคิดว่าจะใช้แค่แหล่งข้อมูลภายในประเทศเพียงอย่างเดียวนั้นเป็นความคิดที่ไม่สามารถดำเนินการได้

เนื่องจากแต่ละมหาวิทยาลัยนั้นจะมีข้อกำหนดว่า อย่างน้อยท่านจำเป็นต้องมีการอ่าน แปล สรุปจากงานวิจัยเจ้าของทฤษฎีหรือเจ้าของแนวคิดที่มาจากต่างประเทศ เพื่อที่จะให้ท่านได้พัฒนาต่อยอดความรู้หรือศึกษาข้อมูลความรู้ที่เปิดกว้าง ไม่ใช่จำกัดแค่ข้อมูลภายในประเทศไทยเพียงอย่างเดียว

ดังนั้นทักษะในการสืบค้นข้อมูลทั้งภายในประเทศและต่างประเทศจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่ผู้วิจัยมือใหม่ไม่ว่าจะอยู่ในระดับปริญญาใดก็ตาม ต้องฝึกฝนและพัฒนาตนเองอย่างสม่ำเสมอ เพื่อความรู้และข้อมูลที่ทันสมัยในการที่จะพัฒนาตนเองให้ก้าวไปข้างหน้าได้อย่างสมบูรณ์

4. ห้ามให้อาจารย์ที่ปรึกษาพูดแนะนำโดยไม่มีการเขียนกำกับ

หลายครั้งที่ส่งงานวิจัยเพื่อขอคำแนะนำจากอาจารย์ที่ปรึกษา แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำปากเปล่าโดยไม่มีการเขียนกำกับไว้เลยว่าคำแนะนำแต่ละจุดนั้นควรจะแก้ไขประเด็นไหน อย่างไรบ้าง ซึ่งนั่นอาจทำให้เกิดการหลงลืม หรือการเข้าใจไม่ตรงประเด็นกันระหว่างอาจารย์ที่ปรึกษากับผู้วิจัยมือใหม่ขึ้นได้

หากการเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาของท่านมีปัญหาดังกล่าวนี้ วิธีการแก้ไขคือการจดกำกับคำแนะนำทุกครั้งในจุดที่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำ เพื่อป้องกันการหลงลืมทั้งจากอาจารย์ที่ปรึกษาหรือตัวท่านเอง และยังทำให้สามารถแก้ไขได้ตรงประเด็นที่อาจารย์ที่ปรึกษาต้องการ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อตัวท่านเองในการแก้ไขงานวิจัยอย่างไม่ผิดพลาด ไม่ซ้ำซ้อน ประหยัดระยะเวลา และจะทำให้งานวิจัยของท่านผ่านโดยสมบูรณ์ได้

4 ข้อห้ามทั้งหมดที่กล่าวมานี้มักเป็นความผิดพลาดของผู้วิจัยมือใหม่ ซึ่งหากท่านสามารถนำวิธีแก้ไขไปประยุกต์ใช้ในการทำวิจัยของท่านได้ ก็จะทำให้งานวิจัยของท่านมีประสิทธิภาพ ทำสำเร็จรวดเร็วยิ่งขึ้นและประสบความสำเร็จในการทำวิจัยได้ในที่สุด

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

สำหรับนักวิจัยมือใหม่ สิ่งที่มักทำพลาดและผิดพลาดกันบ่อยๆ ในการทำงานวิจัยทำให้ไม่สามารถดำเนินงานไปได้จนตลอดรอดฝั่ง จนนำไปสู่ความล้มเหลว คือ

https://www.youtube.com/watch?v=xiwPkAuOHVI

1. การขาดการวางแผนการทำงานที่ชัดเจน

เพราะการที่ไม่มีการวางแผนการทำงานที่ชัดเจน จะทำให้ผู้วิจัยไม่สามารถที่จะประมาณการ หรือกำหนดระยะเวลา ในการทำงานวิจัยในแต่ละบทได้ว่า

จะเริ่มทำเมื่อไร? ทำอย่างไรบ้าง? ต้องทำเสร็จภายในระยะเวลาเท่าไหร่? เป็นต้น

ซึ่ง การกำหนดระยะเวลาที่จะใช้ในการทำงานแต่ละบทนั้น จะใช้ระยะเวลาในการดำเนินงานที่แตกต่างกัน  อาทิเช่น 

บทที่ 1 จะใช้ระยะเวลาเขียนดำเนินการไม่เกิน 1 สัปดาห์ เป็นการศึกษา ทำการเรียบเรียงความเป็นมาและความสำคัญของปัญหางานวิจัยดังกล่าว

ซึ่ง จะแตกต่างจากการทำงานวิจัยบทที่ 2 ที่จำเป็นจะต้องใช้เวลามากที่สุดในการทำงานวิจัย เพื่อสืบค้นข้อมูลที่เกี่ยวกับแนวคิดทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง 

แต่ท่านไม่ได้แบ่งงาน ไม่ได้แบ่งระยะเวลาหรือวางแผน วางไว้อย่างดีเพียงพอก็จะทำให้ท่านไม่สามารถกำหนดระยะเวลาที่ต้องใช้ในการทำการวิจัยเพื่อให้เป็นไปตามกำหนดการได้

2. การเลือกอาจารย์ที่ปรึกษาไม่เหมาะสมกับงานวิจัย

ในการเลือก “อาจารย์ที่ปรึกษาวิจัย” เป็นประเด็นปัญหาที่ทำให้นักวิจัยมือใหม่ส่วนใหญ่นั้น ไม่สามารถที่จะดำเนินการไปสำเร็จลุล่วงได้

เนื่องจาก อาจารย์ที่ปรึกษาแต่ละท่านนั้น อาจจะติดภาระหน้าที่ในการให้คำปรึกษาวิจัยกับผู้วิจัยท่านอื่นๆ จึงส่งผลให้ไม่มีเวลาเพียงพอที่จะตรวจงานของท่าน 

อีกปัญหาหนึ่ง ซึ่งเป็นประเด็นปัญหาที่ผู้วิจัยมือใหม่มักประสบพบเจอกันมาก คือ อาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยที่ท่านเลือกนั้น ขาดความรู้ ความเข้าใจ หรือไม่มีความถนัดในหัวข้อเรื่องวิจัยที่ท่านกำลังศึกษามากเพียงพอ

จึงทำให้ต้องเปลี่ยนหัวข้อเรื่องวิจัยตามความถนัดของอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัย ทำให้ผู้วิจัยต้องคล้อยตามท่านในช่วงแรก แต่ถ้าว่าเมื่อไม่สามารถหาแหล่งที่จะสืบค้นข้อมูลได้ หรือว่ามีความเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้น อาจจะทำให้การติดต่อประสานงานระหว่างอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยกับท่านไม่สามารถดำเนินงานไปได้ด้วยดีในที่สุด

3. การเลือกหัวข้อในการทำงานวิจัยไม่เหมาะสมกับตัวผู้วิจัย

ข้อนี้เป็นสิ่งที่ทำให้นักวิจัยมือใหม่ส่วนใหญ่มักจะ “ตายน้ำตื้น” 

เนื่องจาก เมือเสนอหัวข้อเรื่องวิจัยต่ออาจารย์ที่ปรึกษาไปแล้ว ทางอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยได้ทำการปรับหัวข้อเรื่องวิจัยมาให้ใหม่ ส่งผลให้ท่านต้องปรับแก้ตาม เพื่อที่จะทำให้งานวิจัยเสร็จเร็วที่สุด

แต่ถ้าว่า การที่ผู้วิจัยนั้นเลือกทำหัวข้อเรื่องวิจัยที่ตนเองไม่มีความถนัดนั้น มีข้อเสียคือ ท่านขาดความรู้ความเข้าใจในเนื้อหาข้อมูลงานวิจัยนั้นๆ มากพอ หรือการที่จะสืบค้นแหล่งข้อมูลเนื้อหาที่เกี่ยวกับหัวข้อเรื่องวิจัยที่ท่านทำได้อย่างเพียงพอ หรืออาจจะต้องใช้เวลาในการสืบค้นข้อมูลเกินกว่าระยะเวลาที่กำหนด

อีกทั้งการที่ท่านเลือกหัวข้อที่ตนเองขาดความถนัดนั้น จะทำให้ขาดความมั่นใจในตอนที่ทำการนำเสนองานต่อคณะกรรมการ เมื่อคณะกรรมการตั้งคำถามที่มีความเชื่อมโยงหรือเกี่ยวข้องกับงานวิจัยที่ท่านทำ

เพราะท่านขาดความรู้เพียงพอในหัวข้อเรื่องที่เกี่ยวข้องกับงานวิจัยนั้นๆ ส่งผลให้ไม่สามารถตอบคำถามที่ดีได้อย่างเพียงพอหรือว่าน่าเชื่อถือ ทำให้การนำเสนองานวิจัยส่วนใหญ่ที่ทำการสอบใน 3 บทไม่ผ่าน

หรือจำเป็นต้องมาเปลี่ยนหัวข้อเรื่องวิจัยภายหลัง ทำให้ต้องเสียเวลาที่จะต้องเริ่มทำงานวิจัยในหัวข้องเรื่องใหม่ หรือในที่สุดอาจจะท้อใจในการทำงานวิจัยให้สำเร็จก็เป็นได้

4. ไม่สามารถที่จะกำหนดกลุ่มประชากรตัวอย่างได้อย่างชัดเจน

หากทำการกำหนดกลุ่มประชากรตัวอย่างสำหรับงานวิจัยได้อย่างไม่ชัดเจน จะส่งผลให้คำตอบที่จะได้รับจากการทำงานในหัวข้อเรื่องวิจัยนั้น เกิดการคลาดเคลื่อน และไม่มีความน่าเชื่อถือตามหลักของงานวิจัยเชิงวิชาการได้

ท่านจะต้องทำการระบุได้ว่า กลุ่มประชากรตัวอย่างในงานวิจัยคือใคร มีคุณสมบัติอย่างไร ต้องใช้จำนวนเท่าไหร่ และจะใช้สูตรคำนวณอะไรในการวิเคราะห์ข้อมูล ว่าจะเป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ หรือว่างานวิจัยเชิงคุณภาพ เป็นต้น

5. งานวิจัยหรือทฤษฎีที่เกี่ยวข้องในการศึกษาเรื่องวิจัยนั้นเก่าเกินไป

ในปัจจุบันการสืบค้นข้อมูลงานวิจัย แนวคิดหรือทฤษฎีที่เกี่ยวข้องที่ใช้ในการสนับสนุนอ้างอิงงานวิจัย ควรเป็นงานวิจัยที่มีการศึกษาค้นคว้าล่าสุดไม่เกิน 5 – 10 ปี

เพราะกระแสสังคม และการพัฒนาด้านเทคโนโลยีที่ผลันเปลี่ยนได้เร็วขึ้นทำให้ง่ายต่อการสืบค้นข้อมูลงานวิจัย แต่ถ้าหากทำการตั้งหัวข้อวิจัยโดยที่ไม่ทำการศึกษางานวิจัย แนวคิดหรือทฤษฎีที่เกี่ยวข้องก่อน อาจจะทำให้เกิดปัญหาคือ ไม่สามารถสืบค้นงานวิจัยที่จะนำมาอ้างอิงข้อมูลที่เป็นปัจจุบันได้ 

ฉะนั้น ควรทำการศึกษางานวิจัย แนวคิดหรือทฤษฎีที่เกี่ยวข้องที่มีเนื้อหาข้อมูลที่ไม่เกิน 5 – 10 ปี ให้สอดคล้องกับหัวข้อเรื่องวิจัย เพื่อใช้ในการสนับสนุนเนื้อหาข้อมูลงานวิจัยให้มีความเป็นปัจจุบัน

และน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้นสำหรับ “ความล้มเหลว 5 ประการที่นักวิจัยมือใหม่มักทำพลาด” ที่กล่าวไปข้างต้นนี้ เป็นสิ่งที่นักวิจัยมือใหม่ ที่ยังขาดประสบการณ์ ความเชี่ยวชาญในการทำงานวิจัย ที่มักจะทำให้เกิดข้อผิดพลาดกันบ่อยๆ

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)

การเขียนบทความวิจัยเป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้วิจัยที่ทำเล่มงานวิจัยเสร็จสมบูรณ์เรียบร้อยแล้ว จำเป็นต้องสรุปเนื้อหาทำเป็นบทความวิจัยส่งไปที่วารสาร เพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานทางวิชาการของตนเอง 

แต่ปัญหาสำคัญอยู่ที่ว่า… จะทำอย่างไรให้เนื้อหาบทความวิจัยที่เขียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ให้มีในการนำเสนอที่น่าสนใจ 

สำหรับบทความนี้จะมาสอนวิธีการเขียนบทความวิจัยให้มีความน่าสนใจยิ่งขึ้น โดยมีขั้นตอนดังต่อไปนี้ 

1. ปรับหัวข้อบทความให้น่าสนใจ

การปรับหัวข้อบทความที่จะส่งตีพิมพ์ให้กับวารสารให้น่าสนใจ ถือเป็นสิ่งหนึ่งที่เป็นเคล็ดลับที่ผู้วิจัยมือใหม่ส่วนใหญ่นั้นไม่รู้ว่า บทความที่จะส่งตีพิมพ์นั้นสามารถที่จะปรับหัวข้อเรื่องให้แตกต่างไปจากหัวข้อเล่มวิจัยได้ 

โดยเฉพาะการปรับหัวข้อบทความให้มีความน่าสนใจเหมือนเป็นชื่อบทความที่เผยแพร่ทางออนไลน์ หรือว่าเผยแพร่ทางวารสารทั่วไป ไม่จำเป็นที่จะต้องเหมือนกับตัวเล่มวิจัยฉบับสมบูรณ์

ดังนั้นการที่จะปรับหัวข้อบทความให้น่าสนใจอย่างไรนั้น ขึ้นอยู่กับว่าท่านกำหนดวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนั้นว่าเป็นอย่างไรด้วย

การจะปรับหัวข้อบทความวิจัยให้น่าสนใจ จะต้องคำนึงถึงวัตถุประสงค์ของการวิจัย เพราะจำเป็นที่จะต้องปรับให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการวิจัย แต่ทว่าอาจจะมีอาจารย์ที่ปรึกษาวิจัยบางท่านที่แนะนำให้ปรับหัวข้อบทความที่แตกต่างไปจากวัตถุประสงค์การวิจัยก็ได้ แต่จะต้องเป็นไปตามเงื่อนไข คือ จะต้องไม่แตกต่างจากเนื้อหาผลสรุปของการวิจัยที่นำเสนอ 

ดังนั้นการที่จะปรับแต่งหัวข้อบทความให้น่าสนใจ จะต้องคำนึงถึงเนื้อหาผลการวิจัยหรือผลลัพธ์ของการวิจัยที่ค้นคว้าได้เป็นหลัก

2.เขียนสรุปเฉพาะประเด็นสำคัญ

การเขียนบทความวิจัยส่วนใหญ่แล้วจะมีรูปแบบที่จำกัดจำนวนหน้าที่จำเป็นจะต้องเขียนรูปแบบตามนั้น ดังนั้นการเขียนนำเสนอเนื้อหาบทความวิจัย จำเป็นจะต้องเขียนที่สอดคล้องกับรูปแบบของวารสารหรือรูปแบบของบทความที่กำหนดไว้

ดังนั้นการที่จะต้องเขียนให้สอดคล้องกับบทความที่กำหนดไว้อย่างไรนั้น จึงจำเป็นที่จะต้องเขียนให้นำเสนอแต่เพียงประเด็นสำคัญที่ตรงกับวัตถุประสงค์ของการศึกษา 

การเขียนบทความวิจัย จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องสรุปเนื้อหาผลลัพธ์ให้กระชับและได้ใจความ โดยเฉพาะการสรุปเหลือแต่เพียงประเด็นสำคัญที่จะส่งผลถึงการอ่านและทำความเข้าใจเนื้อหาบทความที่สรุปย่อมาจากเล่มงานวิจัย

การสรุปเนื้อหาให้กระชับไม่เป็นจำที่จะต้องเป็นแค่เพียงเนื้อหา Text ข้อความเท่านั้น ท่านสามารถที่จะสรุปเป็นแผนภาพ หรือสรุปเป็นตารางข้อมูล เพื่อนำเสนอให้เข้าใจได้ง่ายมากขึ้น 

ดังนั้นการเขียนบทความวิจัยจึงเป็นเป็นที่จะต้องอาศัยการเรียบเรียง และขัดเกลา เพื่อให้เนื้อหาออกมาได้ตรงประเด็น และเข้าใจได้ง่ายมากที่สุด

3. นำเสนอด้วยแผนภาพหรือตารางประกอบ

การนำเสนอบทความวิจัยไม่จำเป็นที่จะต้องนำเสนอแต่เพียงแค่เนื้อหาที่เป็น Text ข้อความล้วนเท่านั้น แต่ท่านสามารถที่จะนำเสนอในรูปแบบของแผนภาพ หรือแผนผัง 

การออกแบบแผนภาพดังกล่าวนี้ อาจจะกำหนดเป็นอินโฟกราฟิกที่มีการแทรกเนื้อหาสรุปใจความหลักผลลัพธ์ของการวิจัยได้ 

ดังนั้นการที่จะนำเสนออย่างไรนั้น ขึ้นอยู่กับรูปแบบการออกแบบแผนภาพของท่านด้วย 

การที่จะออกแบบแผนภาพหรือรูปภาพที่ง่ายต่อการทำความเข้าใจนั้น ท่านสามารถที่จะดูตัวอย่างแนวทางของบทความที่ได้รับความนิยม หรือบทความที่ได้รับการเผยแพร่ และได้รับรางวัลต่างๆที่มีการนำเสนอแล้วมีเนื้อหาที่นำเสนอโดดเด่น น่าสนใจ ท่านสามารถยึดตัวอย่างบทความนั้น เพื่อนำมาเป็นแนวทางในการเขียนบทความวิจัยของท่านได้

ทั้งหมดที่กล่าวไปข้างต้นนี้เป็นเทคนิคของการเขียนบทความวิจัยให้มีความน่าสนใจมากยิ่งขึ้น หากท่านสามารถนำเนื้อหาสาระของบทความนี้ ไปประยุกต์ใช้ในการเขียนบทความวิจัยของท่านได้ ก็จะทำให้บทความวิจัยของท่านนั้นมีความน่าสนใจมากขึ้น

ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)