การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นเป็นเทคนิคที่นักวิจัยและนักวิเคราะห์ข้อมูลใช้เพื่อให้ได้ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนจากประชากรจำนวนมากขึ้น วัตถุประสงค์ของวิธีนี้คือเพื่อให้แน่ใจว่าตัวอย่างที่นำมาจากประชากรเป็นตัวแทนของประชากรโดยรวม โดยคำนึงถึงคุณลักษณะที่ผู้วิจัยสนใจ กระบวนการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นเกี่ยวข้องกับการแบ่งประชากรออกเป็นกลุ่มย่อยหรือชั้นชั้นที่เป็นเนื้อเดียวกันที่มีขนาดเล็กลง จากนั้นจึงสุ่มเลือกตัวอย่างจากแต่ละชั้น
เหตุใดจึงต้องใช้การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ
การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นเป็นเทคนิคที่มีประโยชน์สำหรับนักวิจัยและนักวิเคราะห์ข้อมูล เพราะช่วยลดข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่าง ข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่างเกิดขึ้นเมื่อตัวอย่างที่นำมาจากประชากรไม่ได้เป็นตัวแทนของประชากรทั้งหมด ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดข้อสรุปที่ไม่ถูกต้องจากข้อมูล ซึ่งอาจนำไปสู่การตัดสินใจที่ไม่ถูกต้องจากข้อมูลนั้น
การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นช่วยลดข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่างโดยทำให้มั่นใจได้ว่าตัวอย่างที่นำมาจากแต่ละชั้นเป็นตัวแทนของชั้นนั้น สิ่งนี้ช่วยให้แน่ใจว่าตัวอย่างโดยรวมเป็นตัวแทนของประชากรโดยรวม และลดความเสี่ยงของการสรุปที่ไม่ถูกต้องจากข้อมูล
วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ
กระบวนการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นสามารถแบ่งออกเป็นหลายขั้นตอน:
- กำหนดประชากร: ขั้นตอนแรกในการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิคือการกำหนดประชากรที่คุณต้องการศึกษา นี่ควรเป็นกลุ่มบุคคลหรือวัตถุที่คุณต้องการสุ่มตัวอย่าง
- ระบุชั้น: ขั้นตอนต่อไปคือการระบุชั้นหรือกลุ่มย่อยภายในประชากร ชั้นเหล่านี้ควรขึ้นอยู่กับลักษณะเฉพาะที่ผู้วิจัยสนใจ และควรเป็นเนื้อเดียวกัน หมายความว่าบุคคลทั้งหมดภายในชั้นหนึ่งมีความคล้ายคลึงกันเกี่ยวกับลักษณะเหล่านี้
- กำหนดขนาดตัวอย่าง: เมื่อระบุชั้นแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือกำหนดขนาดตัวอย่างสำหรับแต่ละชั้น สิ่งนี้ควรขึ้นอยู่กับขนาดของแต่ละชั้นและระดับความแม่นยำที่ต้องการสำหรับตัวอย่างโดยรวม
- เลือกตัวอย่าง: ขั้นตอนต่อไปคือการเลือกตัวอย่างจากแต่ละชั้น ซึ่งสามารถทำได้โดยใช้วิธีการต่างๆ เช่น การสุ่มตัวอย่างอย่างง่าย การสุ่มตัวอย่างอย่างเป็นระบบ หรือการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม สิ่งสำคัญคือต้องแน่ใจว่าเลือกตัวอย่างแบบสุ่ม เพื่อลดความเสี่ยงของการเกิดอคติในตัวอย่าง
- วิเคราะห์ข้อมูล: เมื่อได้ตัวอย่างมาแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการวิเคราะห์ข้อมูล สามารถทำได้โดยใช้วิธีการทางสถิติหลายวิธี ขึ้นอยู่กับคำถามการวิจัยและประเภทของข้อมูลที่รวบรวม
ข้อดีและข้อเสียของการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ
การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิมีข้อดีหลายประการเหนือวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบอื่นๆ ได้แก่:
- ลดข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่าง: ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นช่วยลดข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่างโดยทำให้มั่นใจได้ว่าตัวอย่างที่นำมาจากแต่ละสตราตัมนั้นเป็นตัวแทนของสตราตัมนั้น
- เป็นตัวแทนของประชากรได้ดีกว่า: เนื่องจากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นทำให้มั่นใจได้ว่าตัวอย่างที่นำมาจากแต่ละชั้นเป็นตัวแทนของชั้นนั้น ตัวอย่างโดยรวมจึงมีแนวโน้มที่จะเป็นตัวแทนของประชากรโดยรวม
อย่างไรก็ตาม การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิยังมีข้อเสียหลายประการ ได้แก่ :
- เวลาและทรัพยากร: การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นอาจใช้เวลานานและใช้ทรัพยากรมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากประชากรมีจำนวนมากและมีหลายชั้น
- ความยากในการกำหนดชั้น: ในบางกรณี อาจเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดชั้นภายในประชากร โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าลักษณะที่เป็นความสนใจของผู้วิจัยนั้นมีความซับซ้อนหรือหลายอย่าง สิ่งนี้สามารถนำไปสู่ชั้นที่ไม่เป็นเนื้อเดียวกันอย่างแท้จริง ซึ่งอาจส่งผลให้ตัวอย่างไม่ได้เป็นตัวแทนของประชากรทั้งหมด
- อคติในการสุ่มตัวอย่าง: หากไม่ได้เลือกตัวอย่างแบบสุ่มภายในแต่ละชั้น มีความเสี่ยงที่จะเกิดอคติในการสุ่มตัวอย่าง ซึ่งอาจส่งผลให้ได้ข้อสรุปที่ไม่ถูกต้องจากข้อมูล
บทสรุป
การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นเป็นเทคนิคที่มีประโยชน์สำหรับนักวิจัยและนักวิเคราะห์ข้อมูลที่ต้องการได้ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนจากประชากรจำนวนมากขึ้น ด้วยการแบ่งประชากรออกเป็นกลุ่มย่อยที่เป็นเนื้อเดียวกันและสุ่มเลือกตัวอย่างจากแต่ละชั้น การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นจะช่วยลดความเสี่ยงของข้อผิดพลาดในการสุ่มตัวอย่างและปรับปรุงการเป็นตัวแทนของประชากรในตัวอย่าง
อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องจำไว้ว่าการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นไม่ได้ปราศจากความท้าทาย และสิ่งสำคัญคือต้องพิจารณาข้อดีและข้อเสียของวิธีนี้อย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจใช้ในการศึกษาเฉพาะ อย่างไรก็ตาม ด้วยการวางแผนและการนำไปใช้อย่างรอบคอบ การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นสามารถเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการรับข้อมูลที่ถูกต้องและเป็นตัวแทนจากประชากรจำนวนมากขึ้น
ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)
