การปรับสภาพแบบคลาสสิกคือการเรียนรู้ประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสัตว์หรือมนุษย์เรียนรู้ที่จะเชื่อมโยงสิ่งเร้ากับการตอบสนองเฉพาะ มันถูกอธิบายครั้งแรกโดยนักจิตวิทยาชาวรัสเซีย Ivan Pavlov ซึ่งสังเกตว่าสุนัขน้ำลายไหลเพื่อตอบสนองต่อเสียงกระดิ่งที่เคยจับคู่กับอาหาร ในการปรับสภาพแบบคลาสสิก สิ่งเร้าที่ไม่มีเงื่อนไข (UCS) คือสิ่งเร้าที่กระตุ้นให้เกิดการตอบสนองตามธรรมชาติในสิ่งมีชีวิต ตัวอย่างเช่น กลิ่นของอาหารเป็นตัวกระตุ้นที่ไม่มีเงื่อนไขซึ่งกระตุ้นการตอบสนองของน้ำลายในสุนัขตามธรรมชาติ สิ่งเร้าที่วางเงื่อนไข (CS) เป็นสิ่งเร้าที่ไม่ได้ทำให้เกิดการตอบสนองตามธรรมชาติ แต่จะเชื่อมโยงกับสิ่งเร้าที่ไม่ได้วางเงื่อนไข และในที่สุดก็ทำให้เกิดการตอบสนองผ่านการเรียนรู้ ตัวอย่างเช่น ในการทดลองของพาฟลอฟ เดิมทีกระดิ่งเป็นตัวกระตุ้นที่เป็นกลางซึ่งไม่ได้ทำให้เกิดการตอบสนองตามธรรมชาติในสุนัข อย่างไรก็ตาม หลังจากจับคู่กับสิ่งเร้าที่ไม่มีเงื่อนไขของอาหารแล้ว กระดิ่งก็กลายเป็นสิ่งเร้าที่มีเงื่อนไขซึ่งในที่สุดทำให้เกิดการตอบสนองของการหลั่งน้ำลายในสุนัขในการปรับสภาพแบบดั้งเดิม การตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่วางเงื่อนไขเรียกว่าการตอบสนองที่วางเงื่อนไข (CR) การปรับสภาพแบบคลาสสิกได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางและพบว่ามีบทบาทในพฤติกรรมปรากฏการณ์ทางจิตวิทยาที่หลากหลาย รวมถึงโรคกลัว การเสพติด และการเรียนรู้โดยทั่วไป
ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)
