มีหลายวิธีในการควบคุมตัวแปรรบกวนในการวิจัยเชิงทดลอง:
1. การสุ่มตัวอย่าง: การสุ่มกำหนดอาสาสมัครให้อยู่ในเงื่อนไขหรือกลุ่มที่แตกต่างกันสามารถช่วยควบคุมตัวแปรที่สับสนได้ โดยทำให้มั่นใจว่ากลุ่มที่จะเปรียบเทียบนั้นเหมือนกันทุกประการ ยกเว้นตัวแปรอิสระที่กำลังศึกษาอยู่
2. การจับคู่: จับคู่หัวข้อตามลักษณะที่เกี่ยวข้อง (เช่น อายุ เพศ หรือระดับพื้นฐานของตัวแปรตาม) และกำหนดให้กับเงื่อนไขหรือกลุ่มต่างๆ สามารถช่วยควบคุมตัวแปรที่สับสนได้
3. การแบ่งกลุ่ม: การแบ่งกลุ่มตัวอย่างตามลักษณะที่เกี่ยวข้อง (เช่น อายุ เพศ หรือระดับพื้นฐานของตัวแปรตาม) จากนั้นจึงสุ่มกำหนดอาสาสมัครในแต่ละชั้นตามเงื่อนไขหรือกลุ่มที่แตกต่างกันสามารถช่วยควบคุมตัวแปรที่สับสนได้
4. การควบคุมทางสถิติ: สามารถใช้เทคนิคทางสถิติ เช่น การวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม (ANCOVA) เพื่อควบคุมตัวแปรที่ก่อกวนได้โดยการรวมตัวแปรเหล่านี้เป็นตัวแปรร่วมในการวิเคราะห์
5. การออกแบบการทดลอง: การใช้การออกแบบการวิจัยที่ควบคุมตัวแปรที่ทำให้สับสน เช่น การออกแบบคู่ที่ตรงกันหรือการออกแบบบล็อกแบบสุ่ม สามารถช่วยควบคุมตัวแปรเหล่านี้ได้เช่นกัน
โดยรวมแล้ว สิ่งสำคัญคือการระบุและควบคุมตัวแปรที่ทำให้สับสนเพื่อให้แน่ใจว่าความสัมพันธ์ที่กำลังศึกษาไม่ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่นๆ
ช่องทางติดต่อ
Tel: 0924766638 คุณอาจุ้ย
อีเมล: ichalermlarp@gmail.com
LINE: @impressedu
(หยุดทุกวันอาทิตย์)
