การวิจัยเชิงทดลองและการวิจัยกึ่งทดลองเป็นวิธีการวิจัยเชิงปริมาณที่ใช้เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร แต่ละวิธีมีจุดแข็งและจุดอ่อนที่นักวิจัยควรพิจารณาก่อนเลือกใช้
การวิจัยเชิงทดลอง
การวิจัยเชิงทดลอง เป็นการวิจัยที่นักวิจัยควบคุมตัวแปรอิสระและวัดผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับตัวแปรตาม โดยนักวิจัยจะจัดกลุ่มตัวอย่างแบบสุ่มเพื่อกำจัดอคติและสร้างความมั่นใจว่าผลลัพธ์ที่ได้เกิดจากตัวแปรอิสระจริง
องค์ประกอบสำคัญ
- มีการควบคุมตัวแปรอิสระ: นักวิจัยเป็นผู้กำหนดและควบคุมระดับของตัวแปรอิสระ
- มีการสุ่มตัวอย่าง: กลุ่มตัวอย่างถูกสุ่มเลือกเพื่อกำจัดอคติ
- มีกลุ่มควบคุม: กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการทดลอง เปรียบเทียบกับกลุ่มทดลอง
ข้อดี
- มีความเที่ยงตรงภายในสูง: มั่นใจได้ว่าผลลัพธ์เกิดจากตัวแปรอิสระ
- สามารถสรุปความสัมพันธ์แบบเหตุปัจจัยได้
ข้อเสีย
- ควบคุมปัจจัยภายนอกได้ยาก
- ผลลัพธ์อาจไม่สามารถนำไปใช้ในสถานการณ์จริงได้
ตัวอย่าง
- การทดสอบประสิทธิภาพของยาใหม่ โดยแบ่งผู้ป่วยเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มทดลองได้รับยาใหม่ กลุ่มควบคุมได้รับยาหลอก
การวิจัยกึ่งทดลอง
การวิจัยกึ่งทดลอง คล้ายกับการวิจัยเชิงทดลอง แต่ไม่มีการสุ่มตัวอย่าง กลุ่มตัวอย่างอาจถูกเลือกตามเกณฑ์บางประการ หรืออาจเป็นกลุ่มที่มีอยู่แล้ว
องค์ประกอบสำคัญ
- มีการควบคุมตัวแปรอิสระ: นักวิจัยเป็นผู้กำหนดและควบคุมระดับของตัวแปรอิสระ
- ไม่มีการสุ่มตัวอย่าง: กลุ่มตัวอย่างอาจถูกเลือกตามเกณฑ์บางประการ หรืออาจเป็นกลุ่มที่มีอยู่แล้ว
- อาจมีหรือไม่มีกลุ่มควบคุม
ข้อดี
- สามารถใช้ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถสุ่มตัวอย่างได้
- ผลลัพธ์สามารถนำไปใช้ในสถานการณ์จริงได้
ข้อเสีย
- มีความเที่ยงตรงภายในต่ำกว่าการวิจัยเชิงทดลอง
- ไม่สามารถสรุปความสัมพันธ์แบบเหตุปัจจัยได้
ตัวอย่าง
- การเปรียบเทียบผลการเรียนของนักเรียนในโรงเรียนสองแห่ง โรงเรียนหนึ่งใช้โปรแกรมการสอนใหม่ โรงเรียนหนึ่งใช้วิธีการสอนแบบเดิม
สรุป
การวิจัยเชิงทดลองและการวิจัยกึ่งทดลองเป็นวิธีการวิจัยที่มีประโยชน์ นักวิจัยควรเลือกวิธีการวิจัยที่เหมาะสมกับวัตถุประสงค์ของการวิจัยและข้อจำกัดของสถานการณ์