เจาะลึกวิธีการเขียนบทที่ 2 ทฤษฎีและการวิจัยที่เกี่ยวข้อง

บทที่ 2 ทฤษฎีและการวิจัยที่เกี่ยวข้อง เป็นบทสำคัญในรายงานการวิจัย เพราะจะช่วยอธิบายถึงพื้นฐานทางทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจะช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจถึงที่มาและความสำคัญของการวิจัย และสามารถคาดเดาได้ว่าผลการวิจัยจะเป็นอย่างไร

ในการเขียนบทที่ 2 นักวิจัยควรพิจารณาจากประเด็นสำคัญดังต่อไปนี้

1. ระบุกรอบแนวคิดการวิจัย

กรอบแนวคิดการวิจัยเป็นกรอบความคิดที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรต่างๆ ในงานวิจัย โดยกรอบแนวคิดการวิจัยที่ดีจะช่วยให้นักวิจัยสามารถกำหนดวัตถุประสงค์ของการวิจัย ตัวแปรที่เกี่ยวข้อง และวิธีการวิจัยได้อย่างเหมาะสม

2. ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง

นักวิจัยควรทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องอย่างละเอียดและรอบคอบ โดยควรพิจารณาจากงานวิจัยที่เกี่ยวข้องทั้งในด้านเนื้อหาและวิธีการวิจัย ซึ่งจะช่วยให้นักวิจัยสามารถระบุช่องว่างทางความรู้และสร้างสมมติฐานการวิจัยได้อย่างเหมาะสม

3. อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

นักวิจัยควรอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง โดยควรอธิบายว่าทฤษฎีใดเป็นฐานความคิดในการวิจัย และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องมีประเด็นใดที่สอดคล้องกับการวิจัย

4. สรุปประเด็นสำคัญ

ในตอนท้ายของบทที่ 2 นักวิจัยควรสรุปประเด็นสำคัญทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้น เพื่อให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจถึงเนื้อหาของบทที่ 2 ได้อย่างครบถ้วน

ตัวอย่างการเขียนบทที่ 2

ตัวอย่างต่อไปนี้เป็นตัวอย่างการเขียนบทที่ 2 ทฤษฎีและการวิจัยที่เกี่ยวข้อง ของการวิจัยที่ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน

บทที่ 2 ทฤษฎีและการวิจัยที่เกี่ยวข้อง

กรอบแนวคิดการวิจัย

กรอบแนวคิดการวิจัยของการศึกษาครั้งนี้ อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยเชื่อว่าความเครียดสามารถส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้ทั้งทางบวกและทางลบ ในทางบวก ความเครียดสามารถกระตุ้นให้นักเรียนเกิดความตื่นตัวและมุ่งมั่นในการทำงานมากขึ้น ซึ่งอาจส่งผลดีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน อย่างไรก็ตาม ในทางลบ ความเครียดสามารถทำให้นักเรียนรู้สึกวิตกกังวลและขาดสมาธิ ซึ่งอาจส่งผลเสียต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน

ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง

งานวิจัยที่เกี่ยวข้องพบว่าความเครียดมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทั้งในเชิงบวกและเชิงลบ ตัวอย่างเช่น งานวิจัยชิ้นหนึ่งพบว่านักเรียนที่เผชิญกับความเครียดในระดับปานกลาง มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนดีกว่านักเรียนที่เผชิญกับความเครียดในระดับต่ำหรือสูง งานวิจัยอีกชิ้นหนึ่งพบว่านักเรียนที่เผชิญกับความเครียดในระดับสูง มีแนวโน้มที่จะขาดสมาธิและทำงานผิดพลาดได้ง่าย

ความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

ทฤษฎีความเครียดอธิบายว่าความเครียดเป็นกระบวนการทางจิตวิทยาที่เกิดขึ้นเมื่อบุคคลเผชิญกับสถานการณ์ที่ท้าทายหรือคุกคาม ทฤษฎีนี้สอดคล้องกับงานวิจัยที่เกี่ยวข้องที่พบว่าความเครียดสามารถส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้ทั้งทางบวกและทางลบ

สรุปประเด็นสำคัญ

จากการศึกษาทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง พบว่าความเครียดมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทั้งในเชิงบวกและเชิงลบ อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่น ระดับความเครียด ระยะเวลาในการเผชิญกับความเครียด และกลไกการเผชิญกับความเครียด

คำแนะนำในการเขียนบทที่ 2

ในการเขียนบทที่ 2 นักวิจัยควรพิจารณาจากคำแนะนำดังต่อไปนี้